Inhoud
Bron: Maxkabakov / Dreamstime.com
Afhaal:
Wie heeft het recht om uw gegevens te verzamelen en te verkopen? Het lijkt bijna iedereen!
Mijn gast op de aflevering van zondag 26 oktober van de "Weekly Johnny Radio Show" was de redacteur van de blog / nieuwsbrief "Fierce Big Data" en auteur van "Data Divination: Big Data Strategies", Pam Baker.
In de loop van een brede discussie over het gebruik en mogelijk misbruik van big data, een onderwerp waarin Baker buitengewoon goed thuis is, stelde ik de vraag: als ik gas koop bij mijn benzinestation in de buurt met behulp van mijn creditcard , wie is eigenaar van de transactie, het tankstation, mijn creditcardmaatschappij, ik of wij allemaal? De kwestie van eigendom is belangrijk omdat vermoedelijk de eigenaar de informatie kan verkopen.
We zijn overeengekomen dat elke 'speler' in deze transactie een gevestigd belang heeft bij de informatie. Het onafhankelijke Shell-station moet zijn verkoop bijhouden om de juiste betaling aan de oliemaatschappij te betalen; mijn creditcardmaatschappij moet valideren dat er voldoende saldo in mijn account is om de verkoop door te laten gaan en, eenmaal verzekerd, mijn saldo bijwerken. Ik blijf achter met gas en een schuld om te betalen.
Als het tankstation een geautomatiseerd systeem heeft, heeft het nu permanent mijn creditcardnummer in de administratie. Visa weet dat ik het geld aan gas heb uitgegeven. Ik zal de transactie opnemen in mijn bankgegevens. Het is (of zou moeten zijn) duidelijk dat noch het benzinestation noch mijn creditcardmaatschappij mijn naam en creditcardnummer aan derden kunnen onthullen. Het kan echter de naam en het adres van de creditcard verkopen aan een mailinglijstservice, die op zijn beurt extra informatie verwerkt en naar mijn gegevens verwijst.
Het was een zeer interessante discussie met Pam Baker, maar het was misschien gewoon een academische interesse gebleven tot de volgende dag toen ik een advertentie in de mail van de Danbury Mint ontving waarin werd gesuggereerd dat ik een mooie briefhanger voor mijn vrouw, Barbara, koop .
De advertentie, een dubbelzijdige glossy van één pagina die in drie panelen werd gevouwen voor verzending, was om een aantal redenen zowel interessant als verontrustend:
- Het was gericht aan "John McMullen" zonder middelste initiaal. Ik gebruik altijd een middelste initiaal!
- Het was gericht aan het fysieke adres van mijn huis. Ik heb geen brievenbus bij mij thuis en gebruik al 35 jaar een postbus voor alle post.
- De naam van mijn vrouw, Barbara, stond op het postadresgedeelte van de advertentie - "John, hier is een schitterende hanger waar Barbara dol op zal zijn", met een foto van een zeer mooie hanger in de vorm van een "B." Bovendien zijn onze beide namen geregen door de binnenkant van de uitvouw, die de hanger beschrijft, een combinatie van diamanten en 14kt goud dat "betaalbaar is geprijsd op $ 99 plus $ 7,50 verzendkosten en service."
Hoe heeft de Danbury Mint al deze informatie verzameld? Ik nam contact op met Pam Baker en begon met haar te brainstormen over de mogelijkheden:
- Barbara's naam en de mijne verschijnen samen op twee gezamenlijke betaalrekeningen, maar die accounts hebben mijn volledige naam (met middelste initiaal) en vermelden onze PO. vak als postadres.
- Pam suggereerde dat de informatie die onze namen linkt, mogelijk afkomstig was uit openbare registers van onroerend goed, maar de meisjesnaam van mijn vrouw staat in die registers.
- Ik herinnerde me toen dat ik kortgeleden in een lokale bank was geweest, de enige waarop mijn naam geen middelste initiaal bevat, om een document te laten notariëren. In de loop van het gesprek controleerde de bankofficier mijn rekening en vroeg om mijn fysieke adres om de gegevens bij te werken - het is een Homeland Security-verordening - en ik gaf het aan hem. Barbara is geen mede-houder van de rekening, maar zij is een 'noodpersoon' om te bellen als ik denk dat ik dood op de bank zou vallen.
Had de bank deze informatie kunnen verkopen? Dit was moeilijk te geloven, voordat ik mensen bij de bank vroeg, belde ik de Danbury Mint en complimenteerde ik de beleefde vrouw die antwoordde op de kwaliteit van de advertentie voordat ze vroeg hoe ze met mijn informatie zou zijn gekomen. Ze antwoordde: "Oh we kopen mailinglijsten. Ik weet niet zeker waar deze vandaan kwam."
Geen bugs, geen stress - Uw stapsgewijze handleiding voor het creëren van levensveranderende software zonder uw leven te vernietigen
U kunt uw programmeervaardigheden niet verbeteren als niemand om softwarekwaliteit geeft.
Om de werking van mailinglijsten beter te begrijpen, belde ik Jack May, een oude vriend, voormalige gast in het radioprogramma en ex-vice-president en chief information officer van Americomm LLC, een van de meest succesvolle mailinglijstbedrijven in de branche. De manier waarop ik het proces nu begrijp is dat een klant van Americomm, een bedrijf als de Danbury Mint, op basis van enkele criteria een mailinglijst van mensen zou aanvragen. De criteria kunnen geografisch zijn (staat, stad, postcode, of zelfs een bepaalde buurt of straat), of demografisch (geschat inkomen, waarde van huis indien eigendom, koopgedrag, etc.), of een combinatie van beide. Americomm zou dan een lijst van personen die aan de vereiste criteria voldoen, kopen van bedrijven die gegevens verzamelen, deze zo goed mogelijk consolideren voor individuele personen, analyseren en waar nodig indelen.
Van de bedrijven waarvan Americomm de gegevens zou kunnen kopen, is Acxiom de grootste en bekendste. De activiteiten voor het verzamelen van gegevens zijn goed beschreven in het onderzoeksrapport 'No Place To Hide' van onderzoeksrapporteur Robert O'Harrow uit 2005. Americomm kan deze gegevens kopen of 'huren' voor eenmalig gebruik of, als de informatie naar anderen verhandelbaar is, voor meervoudig gebruik. Americomm verwerkt deze gegevens vervolgens in de door de klant gewenste vorm.
May vertelde me dat Acxiom of een ander bedrijf op veel manieren de informatie had kunnen samenstellen waarover ik uit vele bronnen navraag deed. Hij typte mijn fysieke adres in en vond informatie over mijn huis - sommige klopten niet. Er is veel informatie vrijgegeven door de Census van de Verenigde Staten die bruikbaar is, er zijn belastinggegevens, er zijn gegevens over mijn aankopen, er zijn mijn statusupdates op sociale netwerken, enz.
Dus, kort gezegd, heeft een bedrijf, misschien Acxion, heel veel gegevens over mij verzameld (en blijft verzamelen) en deze in een profiel van mij samengevoegd. Dit profiel is helaas niet beschikbaar voor mij om fouten te onderzoeken en te corrigeren. Ik heb zojuist met de bovengenoemde Bob O'Harrow gesproken om dat feit te verifiëren. Acxiom zal me niet alle informatie verstrekken die het over mij heeft. Het zal me echter wel een deel van de informatie verkopen die het over mij heeft verzameld. Merk op dat ik er niet naar heb verwezen als "mijn informatie"; ook al gaat het over mij, het lijkt nu van Acxiom te zijn, dat ermee kan doen wat het wil.
Acxiom was vrij recent in het nieuws toen een artikel in de New York Times meldde dat de verzekeringsdienst van het University of Pittsburgh Hospital Acxiom-informatie over zijn klanten heeft gekocht - zonder het hen te vertellen. De verzekeringsmaatschappij liet de klanten lange formulieren invullen om te gebruiken bij 'voorspellende analyse', een poging om de vereiste zorg te plannen (en de kosten te verlagen). Vervolgens vulde het deze informatie aan met de Acxiom-gegevens die in sommige gevallen in tegenspraak zouden kunnen zijn met de door de klant verstrekte gegevens.
We hebben dus bedrijven die alle informatie verzamelen die ze mogelijk over ons vinden, consolideren en analyseren, verkopen aan wie ze maar willen (inclusief de overheid), terwijl ze veel, zo niet de meeste achterhouden van degenen over wie het werd verzameld - dezelfde mensen die alle advertenties ontvangen op basis van de verzameling. We hebben ook bedrijven die we betalen voor service (zoals de verzekeringsmaatschappij hierboven) die in het geheim informatie over ons, hun klanten, verzamelen en misschien op basis van dergelijke informatie oordelen.
Welkom in de wereld van big data! Het wordt een interessante rit. (Meer informatie in 5 privacyproblemen die samenhangen met big data.)